έχoυν γίνει οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία στις πόλεις που θα γίνουν οι διανυκτερεύσεις...
Podgorica, Sarajevo, Belgrad...οι διανυκτερεύσεις,
αλλά στα ενδιάμεσα είναι το ζουμί
Aπό που ν`αρχίσω....
...πράγματι το τηλεφώνημα του Γιώργου στις 05: 04
έμοιαζε με κακόγουστη φάρσα...
-"Γιάννη...δεν παίρνει μπροστά η μηχανή (παύση)
...μου `ρχεται να @#$%^"...
Ευτυχώς τέλος καλό....
Χάσαμε βέβαια λίγο από τον πολύτιμο χρόνο
του πρωινού καφέ.
...μισή ώρα για την ακρίβεια.
Δεν μας πτόησε το γεγονός και κατά τις 06:30
ήμασταν στην ΕΟ
στο δρόμο για το Συνοριακό Σταθμό της Νίκης.
H διαδρομή της πρώτης ημέρας όπως είχε σχεδιαστεί ήταν αυτή
και ήταν αρκετά "σφιχτή" από άποψη ωραρίου καθώς έπρεπε να είμαστε στην Podgorica
το πολύ μέχρι τις 22:00 γιατί αλλιώς θα είχαμε πρόβλημα με την κράτηση στο ξενοδοχείο.
Σιγά το πράγμα....
Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι...
Μην ξεχνάμε πως είχαμε να περάσουμε από τουλάχιστον
τρεις συνοριακούς σταθμούς
και να διασχίσουμε ένα κομμάτι των Σκοπίων,
την Αλβανία (),
και λίγο από Montenegro...
Το πρώτο κομμάτι του ταξιδιού ήταν το πέρασμα στην Αλβανία.
Διαλέξαμε να το κάνουμε μέσω Σκοπίων καθώς 1ον είναι συντομότερος ο δρόμος,
και 2ον τα σύνορα εκεί έχουν σαφέστατα λιγότερο φόρτο.
Το καλό είναι πως είχε επισκευαστεί το κομμάτι εκείνο του δρόμου που είχε πρόβλημα οπότε το πέρασμα στην Αλβανία έγινε ταχύτατα.
Στα σύνορα δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα.
Απαιτείται οπωσδήποτε πράσινη κάρτα, Ευρωπαϊκό δίπλωμα, και διαβατήριο.
Πρώτη στάση για φωτογραφίες επάνω από το Εlbasan
Ο δρόμος από το Elbasan προς τα Τίρανα έπαιζε
σχεδόν ολόκληρος σε μεγάλο υψόμετρο,
λες και ένωνε τις βουνοκορφές σαν κορδέλα...
Η ποιότητα της ασφάλτου εξωπραγματικά καλή,
τόσο, που σε κάνει ν`αναρωτιέσαι για τους ελληνικούς δρόμους....
Εντύπωση μας έκανε ο μεγάλος αριθμός
των πρατηρίων-μαγαζιών-πάγκων,
που υπάρχουν σε όλο σχεδόν το μήκος των δρόμων που διασχίσαμε
Η κίνηση στην πόλη των Τιράνων χαρακτηρίζεται όπως και σε κάθε πρωτεύουσα...
Η αλήθεια είναι πως δυσκολευτήκαμε λίγο καθώς το GPS είχε ελλιπείς πληροφορίες,
αλλά καθώς λένε "ρωτώντας πας στη πόλη",
και το Shkoder ήταν η επόμενη πριν τα σύνορα με το Montenegro.
Αφού ανεφοδιάσαμε τις "καλές" μας,
ήπιαμε έναν εσπρέσο και φύγαμε...
Αλήθεια επίσης είναι πως αυτό που μας περίμενε δεν το είχαμε προβλέψει...
Ο δρόμος που οδηγούσε στα σύνορα με το Μαυροβούνιο ήταν "υπό κατασκευή".
Δεν γίνονταν εργασίες συντήρησης, τώρα γινόταν η κατασκευή του.
Μιλάμε για έναν δρόμο με πάρα πολύ κίνηση, με πλήθος φορτηγών, και πάρα πολλά αυτοκίνητα...
Μετά και από τις τελευταίες βροχές ο "δρόμος" είχε αμέτρητα νεροφαγώματα
και απίστευτες λακούβες,
οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν μικρές λιμνούλες.
Αυτά όπου υπήρχε νερό ή όπου οι κάτοικοι φρόντιζαν να καταβρέχουν λίγο το δρόμο.
Στα υπόλοιπα σημεία η σκόνη ήταν εκνευριστικά υπερβολική...
...και ενώ ο Γιώργος αλλά και οι Τσέχοι (νομίζω Τσέχοι πως ήταν) που βόλταραν με τα GS τους,
όργωναν το χώμα με τα τρακτερωτά λάστιχά τους,
το RT απλά περίμενε καρτερικά να τελειώσει το μαρτύριο.
Ένα βασανιστήριο για το τριβάλιτσο μηχανάκι μου
που διήρκεσε μιάμιση - δυο ώρες περίπου
και γύρω στα 45-50 χιλιόμετρα.
Αλλά όπως έχουμε πει όλοι μας...
αυτά είναι που χρωματίζουν και χαρακτηρίζουν τις βόλτες μας που σε άλλη περίπτωση,
ίσως και να ήταν απελπιστικά μονότονες.
Μετά από δύο παγωμένα νερά που περισσότερο ξέπλυναν από τη σκόνη
παρά ξεδίψασαν το σαν γαλότσα στόμα μας,
ξεκινήσαμε για την Podgorica που ήταν και ο τόπος της πρώτης μας διανυκτέρευσης.
Ο δρόμος μετά τα σύνορα και για 15 χλμ περίπου είναι πολύ στενός,
τόσο ώστε μετά βίας περνάνε δύο αυτοκίνητα όταν συναντηθούν.
Το τοπίο αλλάζει προς το καλλίτερο αμέσως μόλις περάσεις την γραμμή
που χωρίζει την Αλβανία με τον Παράδεισο.
...έτσι μόνο μπορείς να χαρακτηρίσεις την εικόνα που αντίκρισα μετά από 45 χλμ χώμα.
Το Μαυροβούνιο είναι πανέμορφο.
Υπάρχει ποιότητα ζωής και καταλαβαίνεις πως οι άνθρωποι εκεί δίνουν προτεραιότητα στα βασικά.
Εντύπωση μας έκανε πως τη θέση των πλακών πεζοδρομίου έχει πάρει το γκαζόν,
και πως τα δέντρα είναι "προστατευόμενο είδος" στις πόλεις και όχι "είδος προς εξαφάνιση".
Οι τιμές ήταν παρόμοιες αυτών της Ελλάδας αλλά η εξυπηρέτηση ήταν κλάσεις ανώτερη.
Δεν είναι τυχαίο πως υπήρχε πλήθος τουριστών...
Για τα κορμιά ανέλαβε να μιλήσει ο Γιώργος...εγώ απλά έμεινα με τις καλλίτερες εντυπώσεις.
Με τον Γιώργο αποφασίσαμε να ξυπνάμε νωρίς, πολύ νωρίς,
και να βολτάρουμε στην πόλη όταν είναι άδεια
...συλλέγοντας έτσι την αληθινή της εικόνα και όχι την κίνηση και το μποτιλιάρισμα στους δρόμους.
Πολύ σοφά το σκεφτήκαμε και το επαναλάβαμε και στις επόμενες πόλεις...
Η Γέφυρα στη πόλη της Podgorica
Πάρκο στην πόλη...?
Όχι !!...Σχεδόν όλη η πόλη είναι έτσι....
Αν και τα αμέσως επόμενα χλμ της διαδρομής μας ήταν σε έδαφος Μαυροβουνίου
οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν εντελώς διαφορετικές
Στο δρόμο προς το Ζgrade μετά τη λίμνη, πληρώσαμε τα πρώτα διόδια, αμέσως πριν το τούνελ προς το Bar, νομίζω ήταν 1.5 ή 2 €.
Η διαδρομή μαγευτική, η άσφαλτος σαν σε πίστα...
Αμέσως μετά το Petrovac ήρθε και η πρώτη χαρακτηριστική εικόνα των παραλίων στην Αδριατική
Το Kotor είναι χαρακτηριστικό δείγμα των εικόνων που συναντά κάποιος στις Κροατικές ακτές.
Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και πολύ εξυπηρετικοί ...απ`τον τουρισμό ζούνε.
Στον τιμοκ/γο προσέξτε λίγο τις τιμές...τζάμπα πράγμα.
Αν θυμάμαι καλά η αναλογία είναι ένα προς δύο.
Στην Ρόδο θα μας έπαιρναν και τα σώβρακα.
Και δύο μπλουζάκια που πήραμε είχαν 12€ το ένα...
Τip για τουε επόμενους ταξιδιώτες της διαδρομής που σίγουρα θα εκτιμηθεί....
Στο Lepetane υπάρχει η δυνατότητα να διαλέξεις
ανάμεσα σε φέρι ή σε οδήγηση ...
Διαλέξαμε το φέρυ και βρεθήκαμε στο Kamenari
σε 15-20 λεπτά...
το φέρι δε.....ευχάριστο διάλειμμα.
Όταν αντικρίζεις το Dubrovnik νιώθεις μια ανατριχίλα....
Από ψηλά πρέπει να είναι η ομορφότερη πόλη-λιμάνι που έχω δει...
Πάντως για να πω την αλήθεια, την επόμενη φορά θα το επισκεφτώ κάποια άλλη εποχή.
... πολλή ζέστη, πολύς κόσμος.Έπρεπε να φύγουμε νωρίς όμως, και μετά από μια γύρα στην πόλη συνεχίσαμε....είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμη.Όταν αντικρίζεις το Dubrovnik νιώθεις μια ανατριχίλα....Από ψηλά πρέπει να είναι η ομορφότερη πόλη-λιμάνι που έχω δει...
To λέω με σιγουριά, σ`αυτή τη βόλτα δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι ήταν ομορφότερο,
...οι προορισμοί ή οι διαδρομές !?Μετά την καταπληκτική διαδρομή Elbasan-Tirana, Podgorica-Dubrovnikη διαδρομή Dubrovnik-Mostar μας πήρε τα μυαλά.
Το Sarajevo είναι πονεμένη πόλη
και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις.
Το μαρτυρούν οι τρύπες από τις σφαίρες στα κτήρια,
αλλά προσωπικά νομίζω πως το διακρίνεις εύκολα
στο βλέμμα των ανθρώπων.
Καταπράσινη πόλη, πανέμορφη...τη λάτρεψα.
Το βράδυ που φτάσαμε έβρεχε και η βόλτα ήταν σύντομη...
Λίγες φωτό, παραδοσιακό φαγητό και παγωτό,
και ύπνο νωρίς
γιατί το εγερτήριο είχε οριστεί στις 05:00.
Τις μηχανές τις βάλαμε σε ιδιωτικό Parking
με 24ωρη φύλαξη...
Το ζεύγος διαδρομή-προορισμός ξανακτύπησε....
Όπως είπε και ο Γιώργος, αν και οδεύαμε προς τον τελευταίο κύριο προορισμό μας, το Βελιγράδι,
όχι μόνο δεν πτοηθήκαμε, αλλά το καταχαρήκαμε.
Το πλάνο που είχαμε ακολουθήθηκε ως και τη μικρότερη λεπτομέρεια...σχεδόν.
Εκείνο που δεν περιμέναμε ήταν η ομορφιά που αντικρίσαμε.
Αν και ήμαστε συνηθισμένοι από ορεινά-πράσινα τοπία,
οι εικόνες που απλώνονταν μπροστά μας....
Σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο-καφέ στη μέση του Παράδεισου
και ήπιαμε καφέ δίπλα στο αναμμένο τζάκι...
14.5 βαθμούς η θερμοκρασία...
Το Beograd ήταν σημαντικός σταθμός της βόλτας μας...
),
